یک برنامه فرنگی که فارسی نشده - مجله توسعه دهنده

اتاق فکر پدرخوانده با استفاده از نام چند فیلم و مجموعه تلویزیونی مطرح، از جمله خبرنگاران کین، تغییر چهره، کنستانتین، لئون/ حرفه ای، و... شخصیت ها و امکاناتی را در بازی به وجود آورده اند تا تغییراتی در بازی مافیا رایج به وجود بیاورند. مثلاً وقتی یکی از اعضای مافیا از بازی خارج می شود، اگر بتواند کارت تغییر چهره را پیدا کند، می تواند با گذاشتن آن جلوی یکی از شهروندها، او را به مافیا تبدیل کند. نکته جالب این جاست که بجز شهروند انتخاب شده، و البته گروه مافیا، شخص دیگری متوجه این تغییر نمی شود.

شخصیت ماتادور که در گروه مافیا واقع شده است و می تواند ویژگی خاصی از شهروندان را از آن ها سلب کند، بیش تر ضدقهرمان است تا شخصیت منفی و شرایطی شبیه لئون دارد. بنابراین ماتادور هم می توانست در زمره شهروندان قرار بگیرد. کارت فکرِ زیبا که با آن می توان به مسابقه برگشت هم جزو کارت های مجذوب کننده بازی ست که البته به هوش شخصیتی که کارت را انتخاب نموده برمی شود که به وسیله آن بتواند نوستراداموس بازی را تشخیص بدهد. کار خوب دیگر صورت گرفته این است که شخصیت هایی که از بازی خارج شده اند نیز در شب هنگام ماسک بر چهره دارند و دیگر سوءتفاهم هایی مانند این که آن ها به شرکت کنندگان تقلب می رسانند از بین می رود.

با این که کامبیز دیرباز سعی نموده اجرای خودمانی و راحتی داشته باشد، اما گاهی فقط تبدیل به تبلیغ کننده حامی مالی مسابقه شده و در بازی حضور خاصی ندارد. شاید هم به خاطر رفاقت با شرکت کننده ها سعی می نماید آن چنان در بازی مداخله و اصطلاحاً آن ها را جریمه انضباطی نکند. ولی در نهایت برای مخاطب عمومی به ویژه تماشاگران کودک و نوجوان، تماشا مناسبات جاری بین شخصیت ها و لحن حرف زدن آن ها با هم می تواند جنبه های منفی و ضدتربیتی داشته باشد. مردم با تماشا کلنجارها و کل کل های بی سرانجام چند سلبریتی قرار است چه چیزی یاد بگیرند؟ آیا لحن عجیب گفت وگوی رفاقتی این افراد، بدآموزی ندارد؟

در ضمنً درست است که مافیا یک بازی فرنگی ست، اما بسیاری از اصطلاحات آن، ترجمه فارسی روان تری دارند که می تواند در تمرین ها به وسیله کارگردان و در هنگام مسابقه به وسیله میزبان به بازیکنان گوشزد شود. مثلاً به جای ترن می توان از نوبت، به جای فکت از استدلال، به جای لایک از تأیید، به جای دیس لایک از عدم تأیید و... استفاده کرد.