دلیل رحلت حضرت محمد (ص) چه بود؟
به گزارش مجله توسعه دهنده، به قول مشهور علمای شیعه، پیامبر اکرم (ص) در روز دوشنبه، 28صفر سال 11هجری قمری و به قول مشهور عامّه در دوازدهم ربیع الاول همان سال، رحلت کرد. شیخ مفید می نویسد: پیامبر در روز دوشنبه، بیست وهشتم صفر سال یازدهم هجری رحلت فرمود و در این هنگام شصت وسه سال داشت.
رحلت یا شهادت؟!
به گزارش شهروند، درباره چگونگی مرگ پیامبر (ص) و نیز تاریخ شهادت آن حضرت، در میان نویسندگان و مورخان اختلاف است. بعضی نویسندگان، فقط به بیان این جمله اکتفا نموده اند که پیامبر (ص) بیمار شد و از جهان رفت. در کتاب های تاریخی، نقل شده است که یهودیان چندین مرتبه تصمیم گرفتند پیامبر اکرم (ص) را به شهادت برسانند، ولی هربار جبرئیل، پیامبر (ص) را از این توطئه مطلع می کرد و یهودیان به مقصود خود نمی رسیدند.
در خاتمه جنگ خیبر نیز گروهی از بزرگان قوم یهود، زینب، دختر حارث را که از اشراف یهود بود و پدر، برادر و شوهرش را از دست داده بود، تحریک کردند تا شاید به مقصود خود که نابودی رسول خدا (ص) و در نتیجه، نابودی دین تازه تأسیس اسلام بود، برسند. اگرچه این عمل به شهادت فوری آن حضرت نینجامید، ولی موجب مسمومیت آن حضرت شد و خاتمه در درازمدت، به شهادت آن حضرت انجامید.
چرا یک زن غذای حضرت را مسموم کرد؟
مورخ بزرگ، محمد بن عمر واقدی در کتاب مغازی، واقعه رحلت پیامبر (ص) را چنین نقل می نماید: چون رسول خدا (ص) خیبر را فتح کرد و آرام گرفت، زینب، دختر حارث، گوسفندی را کشت و سپس زهر کشنده تب آوری را که با مشورت یهود فراهم آورده بود، به تمام گوشت و به ویژه شانه و سردست آن زد و آن را مسموم کرد.
چون غروب شد و رسول خدا (ص) به خانه خود آمد، زینب را دید و از او پرسید: کاری داری؟ او گفت: ای ابوالقاسم! هدیه ای برایت آورده ام. هرگاه چیزی را به پیامبر (ص) هدیه می کردند، حضرت از آن تناول می کردند و اگر صدقه بود، برای خود نمی پذیرفتند و به دیگران می بخشیدند. از این رو، پیامبر (ص) دستور داد هدیه او را گرفتند و در برابر آن حضرت نهادند. آنگاه حضرت فرمود: نزدیک بیایید و شام بخورید! یاران آن حضرت که حاضر بودند، نشستند و آغاز به خوردن کردند.
همین که آن حضرت از گوشت بازوی گوسفند خورد، به یاران خود فرمود: از خوردن این گوشت دست بردارید که این بازو به من خبر می دهد که مسموم است. بشر بن براء گفت: ای رسول خدا! به خدا سوگند! من نیز فقط با یک لقمه فهمیدم و دلیل آنکه آن را از دهان بیرون نینداختم، این بود که خوراک شما را ناگوار نسازم و، چون شما لقمه خود را خوردید، جان خود را عزیزتر از جان شما ندیدم و افزون بر این، امیدوار بودم که این لقمه کشنده نباشد. بشر هنوز از جای خود بلند نشده بود که رنگش مانند عبایی سیاه شد. او یک سال بیمار بود و نمی توانست حرکت کند و پس از یک سال به همین دلیل درگذشت.
رسول خدا (ص)، زینب را فرا خواند و پرسید: شانه و بازوی گوسفند را مسموم نموده بودی؟ گفت: چه کسی به تو اطلاع داد؟ حضرت فرمود: خود گوشت. زن گفت: آری. پیامبر (ص) فرمود: چه چیزی تو را به این کار واداشت؟ زن گفت: پدر، عمو و همسرم را کشتی. با خود گفتم اگر محمد (ص) پیامبر (ص) باشد که خودِ گوشت به او خبر می دهد که چه نموده ام و اگر پادشاه باشد، از او خلاص می شویم.
مجموع روایات در این باره چه می گویند؟
البته واقدی، ابن هِشام، طبری و ابن اثیر هم این واقعه را نقل نموده اند، ولی گفته اند رسول خدا (ص) لقمه را بیرون انداخت و آن گوشت را تناول نکرد، اما آن زهر خطرناک، با آب دهان حضرت درآمیخته بود و همین، موجب شهادت شان شد.
منبع: فرارو