جزئیات حادثه سقوط مانی، کولبر 14ساله از کوه

به گزارش مجله توسعه دهنده، یک نوجوان چهارده ساله کولبر به نام مانی هاشمی به دنبال تعقیب و گریز با یکی از مأموران نظامی منطقه زخمی شد. این نوجوان ساکن روستای شمشیر از توابع شهرستان پاوه در استان کرمانشاه است. مادر مانی چهار سال پیش از همسر معتادش جدا شد و حضانت دو فرزند چهارده و یازده ساله خود را برعهده گرفت. به لحاظ اقتصادی حامی ندارد و برادرش هم کولبر است. به همین خاطر زن جوان چاره ای ندارد به جز کولبری. مانی هم همکار مادرش شد.

جزئیات حادثه سقوط مانی، کولبر 14ساله از کوه

شهروند در ادامه نوشت: مادر و فرزند کوله های لوبیا را به پشت می گرفتند و به سمت مرز می رفتند، ولی در آخرین سفر مانی دچار حادثه شد. مادر مانی می گوید: مانی از دوسال پیش یعنی از سن 12سالگی من را همراهی می کرد. این بار به پسرم گفتم که مدرسه ها آغاز شده و همراهم نیاید، اما مانی قبول نکرد. مانی و خواهرش برای گذران سال تحصیلی باید از برنامه شاد استفاده می کردند و گوشی هوشمند نداشتند. من هم توان اقتصادی خرید گوشی نداشتم. به همین دلیل هم مانی گفت همراهم می آید و کار می نماید تا بتواند برای خودش گوشی هوشمند بخرد.

روز یکشنبه شانزدهم شهریور من و مانی بار لوبیا به همراه داشتیم. 6 بسته 25کیلویی را به سمت مرز می بردیم. از جاده مریوان سه راه شهدا به سمت پایین درحال حرکت بودیم که گشت های امنیتی آمدند و کوله هایمان را گرفتند. در آن لحظه تنها چهار کوله همراه ما بود که مأموران بردند، دو کوله دیگر را در کوه جا گذاشته بودیم که بعدا پایین بیاوریم. مانی مسرور بود که همه کوله هایمان را نبردند. به سمت کوه رفت تا آن دو بسته را بیاورد. زمانی که مانی کوله ها را بلند کرد، یک خودروی پراید درکنارش توقف کرد.

مردی با لباس نظامی از خودروی غیرنظامی بیرون آمد و می گفت: کجا میری؟ کوله را بینداز. من دور بودم به سمت پسرم حرکت می کردم، اما دیر رسیدم. آن مرد فریاد می زد و به سمت مانی حرکت می کرد. پسرم ترسیده بود. عقب عقب حرکت کرد که از کوه افتاد. مانی افتاد و آن مرد سوار خودرو شد و رفت. وقتی به پسرم رسیدم، دیدم سروصورتش با سنگ برخورد نموده است و خونریزی شدید دارد. او را به کول گرفتم و پایین آوردم. در آن لحظه نمی دانستم چه کار کنم، نه خودرو بود و نه گوشی آنتن داشت. حدود یک ساعت سر جاده ایستاده بودیم تا اینکه یک وانت از راه رسید.

با التماس از راننده خواستم که ما را به روستای زاور که برادرم در آن ساکن است و همان نزدیکی بود، برساند. اما در آن روستا خانه بهداشت و درمانگاهی نبود. همراه با برادرم مانی را به بهداری شهر نودشه بردیم که در آنجا خونریزی را کنترل کردند و به بیمارستان قدس پاوه منتقل شد. یک روز در بیمارستان قدس بود، اما بیمارستان دستگاه سی تی اسکن نداشت. پسرم سردرد داشت و شرایطش خیلی بد بود.

او را به بیمارستان طالقانی کرمانشاه بردیم. چهار روز در این بیمارستان بستری بود. در آنجا سی تی اسکن انجام شد و گفتند جلوی چشم و استخوان سرِ گونه اش سمت چپ شکسته است و برای مداوا باید به بیمارستان های تهران منتقل گردد، اما به دلیل شرایط بدِ اقتصادی هنوز پیروز نشده ام مانی را به تهران ببرم و درمانش را ادامه دهم. بیمارستان طالقانی کرمانشاه خیلی بی توجهی می کردند، حتی وقتی از آن ها خواستم سی تی اسکن پسرم را به من بدهند، چیزی به دستم ندادند. اما هرجور شده، باید مانی را به تهران ببرم.

او با بیان اینکه من هر روز برای کولبری به آن طرف مرز می روم، عنوان می نماید: مواد خوراکی را از روستا های آن طرف مرز سفارش می دهند مانند ماهی، نان، لوبیا و... من هم می برم. چاره ای جز کولبری ندارم. مستأجر هستم، علاوه بر پول اجاره خانه سایر هزینه های زندگی و بازپرداخت اقساط وامی که به دلیل زلزله گرفتم هم، هست، به همین دلیل هم مانی با من همراهی می نماید. شرمسار سفره بچه هایم شدم.

بچه ام گفت، چون مدرسه آغاز شده، می خواهد آن قدر کار کند که برای خودش و خواهرش گوشی هوشمند بخرد. آن ساعتی که مانی برای کولبری استرس کمین و میدان مین را دارد، هم سن وسال های او در خواب و استراحت هستند. به همه بگویید کولبری شغل نیست، درد و عذاب و رنج هست.

منبع: فرارو
انتشار: 8 آبان 1399 بروزرسانی: 8 آبان 1399 گردآورنده: xda-developer.ir شناسه مطلب: 1331

به "جزئیات حادثه سقوط مانی، کولبر 14ساله از کوه" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "جزئیات حادثه سقوط مانی، کولبر 14ساله از کوه"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید