سفر به آمریکا: بدترین روسای جمهوری تاریخ آمریکا کدامند؟ - مجله توسعه دهنده

اگر علاقمند به سفر با بهترین خرید تور ارزان آمریکا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور آمریکا از نیویورک، واشنگتن، لس آنجلس، سان فرانسیسکو و لاس وگاس دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

با نگاهی بر رأی گیری ها و نظرسنجی های عمومیِ صورت گرفته و نیز نظرات کارشناسان، فهرستی از بدترین روسای جمهور آمریکا تهیه نموده ایم. رتبه بندی ها معمولا بر اساس نظرسنجی های آکادمیکِ تاریخ شناسان و نیز آمار و ارقام سیاسی صورت می پذیرد؛ رده بندی ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. تمرکز این رده بندی بر دستاوردهای ریاست جمهوری، کیفیت رهبری، شکست ها و خطاهای هر یک از روسای جمهور آمریکا است.

10. جرج دابلیو بوش

جرج دابلیو بوش، چهل و سومین رئیس جمهور آمریکا بود که از سال 2001 تا 2009 بر سر کار بود. پدر او، جرج اچ دابلیو بوش، رئیس جمهور اسبق و برادرش جب، فرماندار سابق ایالت فلوریدا، بود که اخیرا شانس خود را برای نامزدی ریاست جمهوری حزب جمهوری خواستار در سال 2016 از دست داد. حملات تروریستی یازده سپتامبر در مرکز تجارت جهانی برج های دو قلو و پنتاگون در فاصله زمانی کمتر از یک سال در دوره ریاست جمهوری بوش رخ داد. اگرچه او پس از وقوع این فجایع باز هم توانست رضایت مردم را جلب کند، بعد از فرستادن نیروی ارتش آمریکا به افغانستان و عراق، محبوبیت خود را کاملا از دست داد. بوش ادعا نموده بود صدام حسین، رئیس جمهور وقت عراق، سلاح های کشتار جمعی در اختیار دارد که بعدها معین شد این ادعا نیز اشتباه بوده است؛ همین مورد نیز از دیگر مواردی است که بوش را به عنوان فردی دروغگو از اذهان مردم پاک نخواهد کرد. جرج دابلیو بوش به خاطر عدم توانایی در مدیریت طوفان کاترینا و نیز بحران اقتصادی سال 2008 همیشه مورد انتقاد مردم بوده است.

9. زکری تیلور

زکری تیلور، دوازدهمین رئیس جمهور آمریکا، قبلا افسر ارتش بوده است. او توانست فقط از سال 1849 تا 1850 بر سر مقام خود باقی بماند. تیلور که عضو حزب ویگ (لیبرال) آمریکا بود، بر خلاف تصور رقیبانش توانست در انتخابات برنده گردد. از آن جایی که او یک سرلشگر ارتش بود، کسی انتظار نداشت با عدم تجربه در عرصه سیاست بتواند رأی مردم را از آن خود کند. مسائل بسیاری بر سر راه دولت نو پای تیلور وجود داشت که از جمله مهم ترین آنها می توان به شرایط ایالات یوتا، کالیفرنیا و نیو مکزیکو اشاره نمود که به تازگی بعد از جنگ مکزیک، پس گرفته شده بودند. برده داری از دیگر مسائل مورد بحث کابینه دولت تیلور بود. بسیاری از مورخان بر این باورند که بدنامیِ تیلور، ریشه در کم تجربگی و نیز زمان کم دوره ریاستش دارد تا هر گونه اشتباه سیاسی.

8. یولیسیز سایمن گرانت

هجدهمین رئیس جمهور آمریکا، فردی جمهوری خواه به نام یولیسیز سایمن گرانت بود. او بین سال های 1869 تا 1877 به عنوان ریاست جمهوری آمریکا خدمت کرد. گرانت که خود ژنرال ارتش بود، طی جنگ داخلی آمریکا نقش مهمی در پیروزی ارتش اتحادیه در مقابل نیروهای مؤتلفه داشت. دستاوردهای گرانت طی دو دوره ریاست کشور، شامل بازسازی و سامان دهی ایالات جنوبی آمریکا (که در پی جنگ داخلی ویران شده بودند)، از بین بردن گروه مؤتلفه و نیز احقاق حقوق شهروندان سیاه پوست بود. شاید مهم ترین دلیل بدنامی گرانت به عنوان یک رئیس جمهور نالایق، فساد و سوءمدیریت های منابع اقتصادی کشور بود که در نهایت دولتش را زمین گیر کرد. یکی دیگر از شکست های عظیم گرانت در دوره ریاستش، در نبرد لیتل بیگ هورن در سال 1876 رخ داد که طی آن ژنرال کاستر به دست جنگجویان قبیله سرخ پوستیِ سو کشته شد.

7. جان تایلر

جان تایلر قبل از مرگ نابه هنگام ویلیام هنری هریسون (رئیس جمهور وقت) در سال 1841، دهمین معاون رئیس جمهور آمریکا محسوب می شد که بعد از فوت هریس، برای مقام ریاست جمهوری سوگند یاد کرد. تایلر یکی از اعضای حزب ویگ (لیبرال) بود، با این حال، فعالیت سیاسی خود را به عنوان یک دموکرات آغاز کرد. تایلر به مفهوم سرنوشت ملی پایبند بود و در اواخر دوره ریاستش بر گسترش قلمرو عرضی ایالت تگزاس تمرکز داشت (نکته: سرنوشت ملی، باوری غالب در قرن نوزدهم میلادی، مبنی بر گسترش آمریکا به سوى غرب بود).

در سال 1842، تایلر اولین رئیس جمهور آمریکا بود که مورد استیضاح قرار می گرفت. اگرچه کوشش ها برای برکناری تایلر ناکام ماند، این موضوع از اعضای حزب ویگ خود تایلر و نیز جنگ و نزاع سیاسی بین او و اعضای حزب مذکور نشأت می گرفت.

6. میلارد فیلمور

میلارد فیلمور، آخرین عضو حزب ویگ بود که به مقام ریاست جمهوری آمریکا رسید. فیلمور که سیزدهمین رئیس جمهور آمریکا محسوب می شد از سال 1850 تا 1853 در این سِمت بود. او که در ابتدا وکیل بود، فعالیت سیاسی خود را در سال 1829 به عنوان یکی از اعضای کنگره آمریکا آغاز کرد. فیلمور به عنوان معاون رئیس جمهور از شهر نیویورک انتخاب شده بود، اما پس از مرگ رئیس جمهور وقت، زکری تیلور در سال 1850، جای او را گرفت. برده داری یکی از مسائل اصلی در آن برهه زمانی آمریکا محسوب می شد و فیلمور نیز به خاطر حمایتش از معاهده سازش 1850 شهره عام و خاص بود. فیلمور طی این معاهده، لایحه برده های فراری را امضا کرد که بر اساس آن، سازش و صلح بین برده داران ایالات جنوبی و هواداران الغای بردگی در شمال جاری می شد. طبق این لایحه، اگر برده ای حین فرار دستگیر می شد، باید به اربابش بازگردانده می شد.

5. ویلیام هنری هریسون

نهمین رئیس جمهور آمریکا، ویلیام هنری هریسون بود که فقط به مدت یک ماه، از مارس تا آوریل سال 1841، در این مقام بود. هریسون اولین رئیس جمهور نگون بخت آمریکا است که هنگام ریاستش جان باخت. او تنها 30 روز بر سِمت خود باقی ماند که در تاریخ آمریکا نیز کوتاه ترین دوره ریاست جمهوری محسوب می گردد. ویلیام هنری قبل از آغاز فعالیت سیاسی خود در سال 1799، تجارب زیادی در زمینه نظامی کسب نموده بود که از جمله آن می توان به نبرد در جنگ هایی مثل جنگ سرخپوستی شمال غرب و جنگ 1812 اشاره نمود. از آن جایی که دوران ریاست هریسون بسیار کوتاه بود، وی نتوانست به هیچ یک از اهداف خود دست یابد. با این حال، سال ها بعد، بنجامین هریسون، نوه ویلیام هریسون در بیست و سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری انتخاب شد و بین سال های 1889 تا 1893 به عنوان رئیس جمهور به کشورش خدمت کرد.

4. فرانکلین پیرس

فرانکلین پیرس، چهاردهمین رئیس جمهور آمریکا، از سال 1853 تا 1857 در این مقام بود. مدیریت پیرس بسیار ناامیدنماینده و ضعیف بود که خود دلیل اصلی افول حزب دموکرات در آن موقع بود. فرانکلین پیرس زمینه را برای ظهور جنبش تجزیه طلبان برای جدایی ایالات جنوبی از دیگر ایالت های آمریکا فراهم کرد (که بعدها موجب وقوع جنگ داخلی شد).

پیرس نیز مانند رئیس جمهور پیش از خودش یعنی فیلمور، به حفظ لایحه برده های فراری پایبند ماند. پیرس بار دیگر با عملی ناشایست، اقدام به تصویب لایحه کانزاس-نبراسکا در سال 1854 کرد که به ماجرای کانزاس خونین یا جنگ مرزی منجر شد. این جنگ بین احزاب هوادار و ضد برده داری رخ داد. از این لایحه به عنوان یکی از عوامل کلیدی مرگ انبوه مردم و ویرانی های ناشی از جنگ داخلی آمریکا یاد می گردد.

3. اندرو جانسون

بعد از ترور آبراهام لینکلن، معاون اول او، اندرو جانسون، به عنوان هفدهمین رئیس جمهور آمریکا سوگند یاد کرد. جانسون اهل شهر رالی در کارولینای شاقتصادی بود و بین سال های 1865 تا 1869 ریاست جمهوری کشور را بر عهده داشت. او به علت تخطی در امور زمامداری، در سال 1868 استیضاح شد. با این حال، جانسون با عفو مجلس سنای آمریکا توانست در پست خود باقی بماند. از آن جایی که اندرو جانسون بعد از آغاز جنگ داخلی به عنوان رئیس جمهور انتخاب شده بود، مسائل مربوط به سامان دهی و بازسازی ایالت های جنوبی نه تنها در الویت امور سیاسی، بلکه در رأس مسائل کل کشور نهاده شد. جانسون به خاطر مخالفت با مصوبه هایی مثل متمم چهاردهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا بسیار مورد نفرت مردم بود. این متمم رسما سیاهپوستان آمریکا را نیز به عنوان شهروند آمریکا شناخت.

2. وارن جی هاردینگ

وارن جی هاردینگ، بیست و نهمین رئیس جمهور آمریکا، از سال 1921 تا 1923 بر سر کار بود. بسیاری از مورخان از هاردینگ به عنوان یکی از بدترین رؤسای جمهور آمریکا یاد می نمایند. بعد از مرگ هاردینگ، داستان های زیادی در خصوص فساد و رسوایی او رواج یافت. هاردینگ با زنان زیادی از جمله نان بریتون روابط نامآغاز جنسی داشت. نان بریتون کتابی نوشت که در آن مدعی شده بود هاردینگ پدر دختر اوست. وارن جی هاردینگ در زمینه سیاست، با عدم مدیریت صحیح ذخایر نفتی (Teapot Dome) که خود به فساد اقتصادی منتهی شد، مسائل دیگری را به بار آورد. مسائل سیاسی کشور از آن جا آغاز شد که ذخایر نفتی ایالت وایومینگ، که برای استفاده نیروی دریایی تخصیص داده شده بود، به دستور رئیس جمهور به وزارت کشور منتقل شد.

1. جیمز بیوکنن

جیمز بیوکنن پانزدهمین رئیس جمهور آمریکا و یک دموکرات بود. او بین سال های 1857 تا 1861 ریاست کشور را بر عهده داشت. آغاز به کار او درست قبل از وقوع جنگ داخلی آمریکا بود. بیوکنن قبل از اینکه رئیس جمهور گردد، تجارب سیاسی بسیاری با خدمت در مجلس نمایندگان و سنای آمریکا کسب نموده بود. او حتی در زمان ریاست جمهوری جیمز پولک، مقام وزارت خارجه کشور را در دست داشت. بیوکنن در ایالت پنسیلوانیا متولد شده بود، اما عمده گرایش ها و تمایلاتش به سمت ایالات جنوبی کشور بود. جیمز بیوکنن نه تنها در برقراری صلح در کشور جنگ زده اش ناکام ماند، بلکه موجب ناخشنودی هر دو حزب جنگ (داخلی) آمریکا نیز شد. بسیاری هنوز هم بیوکنن و عدم مدیریت صحیح وی را دلیلی بر آغاز جنگ داخلی آمریکا می دانند؛ حتی بعضی از این جنگ با عنوان جنگ بیوکنن یاد می نمایند.