عاشقانه های شاعرانه برای پاییز رنگارنگ را بخوانید - مجله توسعه دهنده

به گزارش خبرنگار ، پاییز یکی از شاعرانه ترین فصل های سال است که شاعران بسیاری در وصف زیبایی آن شعر سرودند. فصل پاییز همیشه با زیبایی خاصی همراه بوده که هر کسی را شیفته خود می نماید. به بهانه این فصل زیبا گزیده ای از مجموعه اشعاری که شاعران مختلف در وصف پاییز سروده اند، در این گزارش آورده شده است.

مولانا

ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان

بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان

ای باغبان هین گوش کن ناله درختان نوش کن

نوحه کنان از هر طرف صد بی زبان صد بی زبان

هرگز نباشد بی سبب گریان دو چشم و خشک لب

نبود کسی بی درد دل رخ زعفران رخ زعفران

حاصل درآمد زاغ غم در باغ و می کوبد قدم

پرسان به افسوس و ستم کو گلستان کو گلستان

میلاد عرفان پور

زرد است که لبریز حقایق شده است

تلخ است که با درد موافق شده است

عاشق نشدی وگرنه می فهمیدی

پاییز بهاری است که عاشق شده است

مهدی اخوان ثالث

پاییز جان! چه شوم، چه وحشتناک

اینک، بر این کناره دشت، اینک

این کوره راه ساکت بی رهرو

آنک، بر آن کمرکش کوه، آنک

آن کوچه باغ خلوت و خاموشت

از یاد روزگار فراموشت

پاییز جان! چه سرد، چه درد آلود

چون من تو نیز تنها ماندستی

ای فصل فصل های نگارینم

سرد سکوت خود را بسراییم

پاییزم! ای قناری غمگینم

نظامی

شرطست که وقت برگ ریزان

خونابه گردد ز برگ ریزان

خونی که بود درون هر شاخ

بیرون چکد از مسام سوراخ

شمشاد در افتد از سر تخت

سیمای سمن شکست گیرد

بر فرق چمن کلاله خاک

پیچیده گردد چو مار ضحاک،

چون باد مخالف آید از دور

افتادن برگ هست معذور …

صائب تبریزی

خاک را دامان پر زر می نماید فصل خزان

باد ها را کیمیاگر می نماید فصل خزان

شاخساران را به رنگ عود برمی آورد

برگ ها را صندل تر می نماید فصل خزان

طوطیان سبزپوش عالم ایجاد را

حله طاوس در بر می نماید فصل خزان

از رخ زرین، بساط خاک را در یک نفس

آسمان پر ز اختر می نماید فصل خزان

می پرد، چون نامه اعمال، برگ از شاخسار

باغ را صحرای محشر می نماید فصل خزان

رتبه ریزش بود بالاتر از اندوختن

از بهاران جلوه خوشتر می نماید فصل خزان

برگ را، چون میوه های پخته می ریزد به خاک

پای خواب آلود را پر می نماید فصل خزان

بوسه بر دستش، که از نقش و نگار دلفریب

برگ ها را دست دلبر می نماید فصل خزان

گر چه از دست زر افشانش زمین کان طلاست

خرقه صد پاره در بر می نماید فصل خزان

مهدی اخوان ثالث

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش

ابر؛ با آن پوستین سردِ نمناکش

باغ بی برگی

روز و شب تنهاست

با سکوت پاکِ غمناکش

سازِ او باران، سرودش باد

جامه اش شولای عریانی ست

ور جز، اینش جامه ای باید

بافته بس شعله زرتار پودش باد

گو بروید، هرچه در هر جا که خواهد، یا نمی خواهد

باغبان و رهگذران نیست

باغ نومیدان

چشم در راه بهاری نیست

گر زچشمش پرتو گرمی نمی تابد

ور برویش برگ لبخندی نمی روید

باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟

داستان از میوه های سربه گردونسای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید

باغ بی برگی

خنده اش خونیست اشک آمیز

جاودان بر اسب یال افشان زردش میچمد در آن

پادشاه فصل ها، پائیز ...

پروین اعتصامی

شنیدستم که وقت برگریزان

شد از باد خزان، برگی گریزان

میان شاخه ها خود را نهان داشت

رخ از تقدیر، پنهان، چون توان داشت

بخود گفتا کازین شاخ تنومند

قضایم هیچگه نتواند افکند

سموم فتنه کرد آهنگ تاراج

ز تنها سر، ز سر ها دور شد تاج

قبای سرخ گل دادند بر باد

ز مرغان چمن برخاست فریاد

ز بن برکند گردون بس درختان

سیه گشت اختر بس نیکبختان

به یغما رفت گیتی را جوانی

کرا بود این سعادت جاودانی

ز نرگس دل، ز نسرین سر شکستند

ز قمری پا، ز بلبل پر شکستند

برفت از روی رونق بوستان را

چه دولت بی گلستان باغبان را

ز جانسوز اخگری برخاست دودی

نه تاری ماند زان دیبا، نه پودی

علیرضا بدیع

پاییز می رسد که مرا مبتلا کند

با رنگ های تازه مرا آشنا کند

پاییز می رسد که همانند سال پیش

خود را در دل قالیچه جا کند

او می رسد که باز هم عاشق کند مرا

او قول داده است به قولش وفا کند

پاییز عاشق است

پاییز عاشق است

پاییز عاشق است و راهی نمانده است

جز اینکه روز و شب بنشیند دعا کند

بنشیند دعا کند

تقویم خواست بگیرد از تو بهار را

تقدیر خواست راه شما را جدا کند

او می رسد که باز هم عاشق کند مرا

او قول داده است به قولش وفا کند

خش خش…صدای پای خزان است، یک نفر

در را به روی حضرت پاییز باز کند

پاییز عاشق است

پاییز عاشق است

پاییز عاشق است