شهری که هیچ زباله ای تولید نمی کند! - مجله توسعه دهنده

تا به حال شده زباله ها را تفکیک کنید و مثلا زباله های کاغذی و پلاستیکی را در سطل های جداگانه بیندازید؟ هر وقت در حال انجام یک همچین کاری بودید به شهر کوچکی در جزیره شیکوکو در جنوب غربی ژاپن فکر کنید، شهری که ساکنانش زباله ها را به 45 دسته مختلف تقسیم بندی می کنند! در مرکز جمع آوری زباله ها سطل آشغال هایی جداگانه برای انواع مختلف زباله ها وجود دارد: روزنامه، مجله، کارتون، در پوش های فلزی، بطری های پلاستیکی، قوطی های آلمینیومی، قوطی های استیل، لامپ های فلئورسانت و … . شاید فکر کنید تکرار هر روزه یک همچین کاری خیلی خسته کننده و آزار دهنده است اما مردم شهر کامیکاتسو یک هدف مشرک دارند که برای آن خیلی تلاش می کنند: اینکه هیچ زباله ای تولید نکنند و اولین شهر بدون زباله دنیا باشند! جالبه که آن ها تا به حال به 80 درصد از این هدف رسیده اند.

در ابتدا این شهر هم زباله ها را مثل همه شهرهای کوچک دیگر از بین می برد: زباله ها یا در طبیعت رها و یا در گوشه ای دفن می شدند اما چند وقت بعد مردم تصمیم گرفتند تا تغییرات اساسی در این فرایند به وجود بیاورند. این شهر در سال 2003 هدف گزاری جالبی کرد: اینکه به زودی و تا سال 2020 به شهر بدون زباله تبدیل شود. این شهر در حال حاضر حدود 80 درصد از زباله های غیر ارگانیک را بازیافت و دوباره استفاده می کند، این مقدار حتی حدود 20 درصد از بازیافت کلی ژاپن بیشتر است.

در ابتدا یک همچین کاری برای همه ساکنان سخت بود؛ شستن و جدا کردن زباله ها کاری خسته کننده و وقت گیر بود چون قوانین زیادی برای جمع آوری این زباله ها وجود دارد که همه موظف به انجام آن ها هستند. باید سرپوش همه بطری های شیشه ای و پلاستیکی برداشته و طبق رنگ بندی تفکیک شوند. بطری های پلاستیکی سس سویا و روغن سرخ کردنی باید کاملا از بطری های پلاستیکی ای که حاوی آب معدنی و چای سبزند جدا شوند. همه کاغذهای پلاستیکی و کاغذی دور بطری ها باید جدا شوند. همه روزنامه ها و مجله های بدون استفاده باید تمیز و مرتب روی هم گذاشته و با یک بند بسته شوند.

در این شهر هیچ کامیون حمل زباله ای آشغال ها را از خانه ها برنمی دارد برای همین هر کسی باید خودش به تنهایی زباله ها را به مرکز بازیافت ببرد. کارگرانی که در این مرکز کار می کنند از اینکه همه زباله ها به درستی تفکیک شدند اطمینان حاصل می کنند و همه زباله ها را در سطل های تعیین می اندازند. لباس های کهنه، جواهرات و وسایل دیگری که دیگر استفاده ای ندارند در انبار بازیافت انداخته می شوند و بدون هیچ هزینه ای با وسایل دیگر تعویض می شوند. در انتهای هر خیابان یک کارخانه محلی هست که در آنجا زنان از وسایلی که دیگر کاربردی ندارند چیزهایی مثل خرس عروسکی درست می کنند.

به این ترتیب زباله هایی که روزی یکی از مسائل بزرگ شهر بودند امروز به راهی برای گذران زندگی تبدیل شده اند. مردم نگاه جدیدی به زباله ها پیدا کرده و نسبت به چیزهای جدیدی که می خرند، طریقه استفاده و دور انداختن آن آگاه تر شده اند. به گفته یکی از فروشنده های شهر، از وقتی این برنامه شروع شده او فقط چیزهایی را می خرد که در جعبه های مخصوص باشند و بشود از این جعبه ها برای بسته بندی چیزهای دیگر هم استفاده کرد.

در نهایت شهر کوچکی که حدود 1700 نفر جمعیت داشت آنقدر در کار بازیافت زباله مهارت پیدا کرد که فقط حدود 20 درصد از زباله های آن بدون استفاده باقی می ماند اما مردم این شهر همچنان امیدوارند که حتی این 20 درصد را هم تا سال 2020 به صفر تبدیل کنند و دیگر هیچ زباله ای را بدون استفاده در طبیعت رها نکنند. به نظر شما این شهر پیروز می شود که تا حدود 2 سال دیگر حتی همین 20 درصد زباله را هم تولید نکند؟ با اینکه رسیدن به این هدف سخت و غیر ممکن به نظر می رسد اما با پیشرفتی که تا به حال این شهر تجربه کرده هیچ بعید نیست که تا دو سال دیگر خبر برسد که درصد زباله های این شهر به صفر رسیده است.

کشورهای زیادی در تلاشند تا از این شهر کوچک الگوبرداری کنند مثلا یکی از دانشجویان کامبوج که به بازدید از این شهر رفته می گوید: باید این رویه را برای زباله های کشور کامبوج هم پیاده کرد، زباله هایی که با رشد اقتصادی این سرزمین روز به روز بیشتر و بیشتر می شوند. با اینکه این شهر به خاطر یک همچین هدفی توجهات بین المللی زیادی را به خود جلب کرده اما شهرهای دیگری هم هستند که در این راه به پیروزیت های زیادی رسیده اند اما همچنان درصد کوچکی از زباله ها را ایجاد می کنند.

منبع: amusingplanet.com