حلقه مفقوده برای کسب میزبانی جام ملت های آسیا، خودزنی قبل از رقبا و AFC - مجله توسعه دهنده

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران، سعدی، شاعر قرن هفتم که مشهور به استاد سخن است و آرامگاه او در شیراز واقع شده، مصرعی سروده که به کلام جان می دهد. مصرعی که شاید به شرح اضافه ای احتیاج نداشته باشد و مقدمه خوبی برای یک داستان عجیب در فوتبال ایران باشد؛ آنجا که می گوید؛ چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم.

داستان ما، وقتی به اتفاقات رقم خورده در فوتبال مان نگاه می کنیم عجیب یادآور همین مصرع است. وقتی که اتفاقات گوناگون را کنار هم می گذاریم و هر بار در جست وجوی توطئه، دسیسه یا دشمنی با فوتبال مان هستیم، اما از نگاه به خودمان عاجزیم. عاجز از اینکه پیش از دشمنی و دسیسه ها نگاهی به ایرادهای خودمان بیندازیم که چگونه در حال خودزنی هستیم و به خودمان رحم نمی کنیم. جایی که هر چه در توان داریم می گذاریم تا تصویری زشت از خودمان به جا بگذاریم و در کنار آن برای جام ملت های 2027 نیز درخواست میزبانی بدهیم.

یک هفته از حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا و کشور همسایه، یعنی قطر مقابل اولسان هیوندای کره جنوبی نگذشته بود که نوبت به بازی در لیگ و مقابل نساجی رسید. ملاقات فینال فارغ از اتفاقات بازی و نکات فنی، تحت تاثیر امکانات و شرایط میزبان و به خصوص ورزشگاه محل برگزاری این ملاقات بود. با این حال پرسپولیس از الجنوب تا وطنی فقط شش روز را پشت سر گذاشت، اما انگار امکانات دو ورزشگاه انگار قرن ها با هم فاصله داشت. جایی که با ابر، سطل، تی دستی، بیل و فرقون سعی در خشک کردن زمین چمن ورزشگاه وطنی داشتند که در نهایت نیز پرسپولیس در زمینی شبیه به استخر مقابل میزبانش نهاده شد و حالا این تصاویر در رسانه های مختلف منطقه ای منتشر شده است.

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و دنیا را در کانال تلگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)

ایران برای کسب میزبانی جام ملت های آسیا 2027 با قطر، عربستان و هند رقابت می نماید و باید بتواند نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا را برای کسب میزبانی جلب کند. فارغ از اینکه به فدراسیون فوتبال اعلام شده به دلیل تحریم ها امکان سپردن میزبانی به ایران وجود ندارد، کافی است توجهی به شرایط اخیر داشته باشیم. بعضی مسائل اولیه که می توان به راحتی از آنها جلوگیری کرد وجود دارد و در کنار آن سازمان لیگ تحت هر شرایطی اقدام به برگزاری مسابقات لیگ نموده که نتیجه آن آبروریزی بین المللی با پخش تصاویر ملاقات نساجی و پرسپولیس است.

چگونه است که فدراسیون فوتبال ایران از یک سو برای میزبانی جام ملت ها اقدام می نماید و از سوی دیگر با آن شرایط و شرایط ورزشگاه وطنی، اقدام به خودزنی؟ آیا در صورت پیروزی کشور دیگری در این رقابت، باز هم باید دنبال بهانه های چون دشمنی، دسیسه یا لابی کشورهای عربی کنیم؟ آیا عدم تخصص در حوزه های مختلف حلقه مفقوده در کسب میزبانی ها نیست؟ عدم توانایی برگزاری یک مسابقه داخلی چطور؟ وقتی خودمان را در برگزاری مسابقات لیگ ناتوان جلوه می دهیم، چگونه باید انتظار داشته باشیم AFC میزبانی مهم ترین مسابقاتش را به ایران بسپارد؟ حالا که این مسائل را می بینیم، قبل از اینکه کسی علیه ایران کاری کند، خودمان اقدام به خودزنی می کنیم، بهتر نیست بار دیگر این مصرع را تکرار کنیم؛ چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم.