کشف عناصر پنهان در آزمایشگاه کیمیاگری تیکو براهه ، یکی از بزرگترین ستاره شناسان تاریخ - مجله توسعه دهنده

کشف شاردهای آزمایشگاه کیمیاگری تیکو براهه

شاردهایی (shards) که از آزمایشگاه کیمیاگری تیکو براهه، پیشگام علمی قرن شانزدهم، به دست آمده اند، دارای عناصر غیرمنتظره ای هستند که تا دو قرن بعد کشف نشده بودند. این عناصر ممکن است بعضی از فعالیت های براهه در آزمایشگاه زیرزمینی اش را روشن نمایند، اگرچه بسیاری از سوالات ممکن است هرگز پاسخ داده نشوند.

(شارد (Shard) به معنای تکه یا قطعه ای از مواد مانند شیشه، فلز یا سفال است که معمولاً به علت شکستن یا خرد شدن به وجود آمده است.)

در دورانی که دانش به عده ای محدود اختصاص داشت، مرزهای بین رشته های مختلف کمتر از امروز اهمیت داشتند. تیکو براهه به عنوان بزرگترین ستاره شناسان قبل از اختراع تلسکوپ شناخته می گردد. دقت بی نظیر او در میزان گیری موقعیت های سیارات برای توضیحات یوهانِس کِپلِر (Johannes Kepler) درباره حرکت سیارات، اساسی بود، که به نوبه خود پایه های فعالیت های علمی نیوتن را پایه گذاشت به همین علت، یکی از برجسته ترین دهانه های ماه به نام او نامگذاری شده است.

علاقه براهه به کیمیاگری

براهه به کیمیاگری نیز علاقه مند بود. برخلاف کیمیاگران معروف که به تبدیل فلزات پایه به طلا اعتقاد داشتند، براهه در پی استفاده از آنها برای درمان بیماری هایی مانند طاعون و سیفلیس بود. جیوه (Mercury)، با وجود عوارض جانبی ویرانگرش، تنها درمان موجود برای سیفلیس در آن موقع بود که گاهی مؤثر بود. درمان براهه برای طاعون به وسیله پشتیبانش، امپراتور رودولف دوم (Emperor Rudolph II)، استفاده می شد. (اگر فیلم Out of Africa را دیده باشید، حتما دیده اید که کاراکتر مریل استریپ در آن فیلم مبتلا به سیفیلیس می گردد و برای درمان او از همین جیوه استفاده می گردد.)

شاردهای کشف شده از اورانیبُرگ

حفاری های 1988-1990 در اورانیبُرگ (Uraniborg)، محل زندگی براهه، شاردهای سفالی و شیشه ای را نشان داده. کاخ پس از مرگ براهه در 1601 به دستور سلطنتی تخریب شد، اما براهه نقشه های دقیقی از آن منتشر نموده بود و احتمالاً این شاردها از زیرزمین این مکان به دست آمده اند که او در آنجا به دور از چشم های کنجکاو کیمیاگری می کرد.

تحلیل شیمیایی شاردها

چهار شارد شیشه ای و یک شارد سفالی تحت تحلیل شیمیایی قرار گرفته اند. همه به جز یک شارد شیشه ای نشان دهنده غنی سازی در نیکل، مس، روی، قلع، آنتیموان، تنگستن، طلا، جیوه و سرب نسبت به سطوح زمینه ای هستند، که نشان می دهد هر کدام در آزمایش ها استفاده شده اند. چهار تا از این فلزات در دستورالعمل های براهه موجود هستند و بقیه برای کیمیاگران آن موقع جالب توجه بودند.

حضور مرموز تنگستن

پروفسور کاره لوند راسموسن (Kaare Lund Rasmusssen) از دانشگاه جنوب دانمارک اظهار داشته که تنگستن (Tungsten) بسیار مرموز است، زیرا در آن موقع هنوز کشف نشده بود. کارل ویلهلم شیل (Carl Wilhelm Scheele) خواص تنگستن خالص را حدود 180 سال بعد توصیف کرد. شاید تنگستن به طور تصادفی در مواد معدنی براهه وجود داشته و روی شاردها به دام افتاده باشد، یا براهه جلوتر از زمان خود بوده باشد.

تأثیرات احتمالی کشفیات براهه

اگر براهه از تنگستن مطلع بوده باشد، نمی دانیم که آیا او به خالص سازی نزدیک تر شده بود یا خیر. اگر چنین بود، انتشار کار او ممکن بود پیشرفتی چشمگیر برای شیمی می شد و دوره انتظاری طولانی برای به دست آمدن آن را کوتاه می کرد. با توجه به کاربردهای تنگستن، مانند ساخت فولاد سخت تر، ممکن بود منجر به کاربردهای عملی بسیاری قرن ها زودتر شده باشد.

ترکیب کیمیاگری و ستاره شناسی

از دید براهه، کیمیاگری و ستاره شناسی به میزان ای که به نظر ما فرق دارد، جدا نبودند. او در سال 1588 نامه ای نوشت که در آن ارتباطات بین هر جسم آسمانی متحرک و یک فلز و اندام متناظر را ادعا می کرد. به عنوان مثال، او ماه را به نقره و مغز و زهره را به مس و کلیه ها مرتبط می دانست.

راسموسن نمونه هایی از موهای خود براهه را تحلیل نموده است که نشان می دهد او ممکن است از داروهای خود که حاوی طلا بودند، که او با قلب و خورشید مرتبط می دانست، مصرف نموده باشد.

ضمناً عناصر موجود در شاردها ممکن است نتیجه کار خود براهه نباشند. خواهر و برادر زن او نیز علاقه مند به کیمیاگری بودند و اغلب به اورانیبُرگ می رفتند. با توجه به اینکه آزمایشگاه براهه ممکن بود برترین در اروپا باشد، آنها ممکن است برای کارهای خود از آن استفاده نموده باشند.

این مطالعه در مجله (Heritage Science) منتشر شده.