تشخیص زودهنگام آلزایمر با مطالعه سد خونی مغز - مجله توسعه دهنده

به گزارش خبرنگاران و به نقل از مدیکال اکسپرس، پژوهشگران بر این باورند که اگر بیماری آلزایمر زودتر تشخیص داده گردد فرصت بیشتری برای توقف و یا کند کردن روند این بیماری وجود دارد.

بریسلاو زلوکوویچ (Berislav Zlokovic) پژوهشگر مرکز تحقیقات بیماری آلزایمر دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی گفت: اختلال شناختی و انباشته شدن پروتئین های غیرطبیعی آمیلوئید(amyloid) و تاو(tau) در مغز، همان نشانه هایی هستند که ما در حال حاضر برای تشخیص زودتر بیماری آلزایمر مطالعه می کنیم اما شکستن سد خونی مغزی و تغییرات جریان خونی مغزی زودتر دیده می شوند و این نشان می دهد که چرا رگ های خونی سالم برای عملکرد طبیعی مغز بسیار مهم هستند.

زلوکوویچ و همکارانش بر این باورند که سد خونی مغزی(BBB) یک نشانگر زیستی مهم و بالقوه برای مطالعه بیماری آلزایمر است.

سد خونی مغزی محدوده جدا نماینده بین مایع برون سلولی مغز در سیستم اعصاب مرکزی و جریان خون گردشی در بدن است بطوریکه اگر مواد رنگی به درون خون تزریق گردد می توان مشاهده کرد که از این ماده درون مغز اثری دیده نمی گردد. این پرده یا سد از مویرگ های ویژه تشکیل گردیده که بر خلاف ساختار عادی در مویرگ ها دارای منافذ معمول نبوده و اتصال بین سلول در آنها از نوع اتصال محکم است و در نتیجه بسیاری از ملکول ها و ریز ملکول ها و همچنین باکتریها قادر به گذشتن از آن ها و رسیدن به مایع مغزی نخاعی در مغز نیستند.

از آنجا که آلزایمر غیرقابل برگشت است و به طور کامل نمی توان این بیماری را درک کرد، فهم اولین علایم شروع این بیماری، یک گام مهمی در مبارزه با آن به شمار می رود.

با توجه به داده های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری(Centers for Disease Control and Prevention) ایالات متحده، 5.7 میلیون آمریکایی مبتلا به آلزایمر هستند و انتظار می رود این رقم تا سال 2050 به 14 میلیون نفر برسد.

سد خونی مغزی یک سیستم فیلتراسیون است که اجازه می دهد مواد خوب مانند گلوکز، اسید آمینه در بدن بمانند و مواد مضر مانند ویروس ها و باکتری ها خارج شوند. این سد خونی مغزی عمدتا شامل سلول های اندوتلیال است که در فاصله 400 مایل از شریان ها، رگ ها و مویرگی هایی که مغز ما را تغذیه می نمایند، قرار گرفته است.

بعضی از شواهد نشان می دهد که تراوش سد خونی مغزی ممکن است پروتئینی به نام آمیلوئید را به مغز منتقل کند که به سلول های عصبی وارد می شوند و این عمل باعث تجمع بیشتر آمیلوئید می گردد که در نهایت هم منجر به سرکوب و کشتن سلول های مغزی می گردد.

آرتور توگا(Arthur Toga)، مدیر آزمایشگاه تصویربرداری عصبی(LONI) از دانشکده پزشکی کک(Keck School of Medicine)، گفت: افراد سالم نیز در بدن خود پروتئین آمیلوئید دارند اما هنگامی که سیستم بدن دچار مشکل می گردد، آمیلوئید ایجاد گردیده و سبب از بین رفتن سلول ها می گردد.

این مطالعه روز گذشته در مجله Nature Neuroscience منتشر شد.