چاپ کتابی درباب جدی نبودن فلاسفه درباره خنده و خندیدن - مجله توسعه دهنده

جهت دریافت مشاوره خدمات تبلیغات از بهترین و مجربترین تیم تبلیغاتی کشور همراه ما باشید. از طراحی تا چاپ حرفه ای و ارائه تیزرهای تبلیغاتی را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

کاترین فروزه نویسنده این کتاب، استاد فلسفه و دین دانشگاه کلگری کانادا و مدرس فلسفه تطبیقی، فلسفه فمینیستی و فلسفه سیاسی است. او در آثارش، از یک سو اخلاق، فردیت و دیگری را دنبال می نماید و از سوی دیگر، محدودیت های مرجعیت عقل انسان مدرن و جست وجوی شیوه های جدید زندگی را آنالیز می نماید. فروزه در نوشته ها و سخنرانی هایش، فلاسفه و مکاتبی را که سعی در نقد محدودیت های عقل انسان مدرن دارند، مورد تحلیل قرار داده و دو عامل یادشده یعنی عقل انسان مدرن و شیوه های جدید زندگی را با هم تلفیق می نماید.

این نویسنده معتقد است انسان مدرن از طرفی، انسانی شدیدا فردیت یافته است و از سوی دیگر، ناچار به ادغام در جهانی است که در آن زندگی می نماید. او در صندلی یک مدرن فلسفه تطبیقی، انگاره ها و متون اصلی فلسفه چین باستان را کند و کاو نموده و در این فلسفه، به دنبال راهی برای برون رفت از بن بست محدودیت های عقل انسان مدرن است.

درباره بحث اصلی کتاب چرا فیلسوفان نمی توانند بخندند؟ فروزه معتقد است ما به ظاهر در جوامعی زندگی می کنیم که برای خنده ارزش قائل هستند. مثلا در رسانه ها و تلویزیون، به ویژه در آمریکای شمالی برنامه های کمدی زیادی پخش می گردد و فشار زیادی وارد می گردد که به نظر برسد شادی بر زندگی آدم ها حکمفرماست. به این ترتیب بُعد تراژیک هستی به اجبار نادیده گرفته می گردد. او معتقد است بسیاری از کمدی های تلویزیونی حواس مردم را پرت می نمایند؛ به این ترتیب که هدف شان نه ترغیب به تفکر که رهایی از اندیشیدن عمیق است.

کتاب پیش رو 8 فصل دارد که در 2 بخش اصلی تقسیم شده اند. بخش اول، دیدگاه های اروپایی است و فصل های دوم، سوم و چهارم کتاب را شامل می گردد. بخش دوم کتاب هم دیدگاه های چینی است. عناوین فصل های کتاب ابتدایی به ترتیب عبارت است از: مقدمه، ما بدن داریم! (کانت، شوپنهاور و برگسون)، خنده رهایی بخش در فلسفه نیچه، طنز و تناهی در فلسفه کی یر کگور.

در بخش دوم هم فصل های پنجم تا هشتم با این عناوین درج شده اند: کنفوسیوس و طنز؟، طنز در چوانگ تزو: هم دست بازی گوش زبان، خنده بی دلیل در بودیسم چَن، پی نوشت: خندیدن به فلسفه یا خنده را فلسفیدن؟

فروزه می گوید هدفش از نوشتن این کتاب، نه عرضه دیدگاهی جامع درباره نظریات خنده و طنز و نه ارائه پژوهشی در این حوزه است. بلکه سعی دارد از خلال آثار فیلسوفان نشان بدهد چرا در سرسراهای متبرک فلسفه، به ندرت از خنده به عنوان یک موضوع جدی بحث شده است. او می گوید تها فیلسوفی که از بعد جسمانی، درباره خنده بحث نموده، کسل نماینده ترین فیلسوف یعنی امانوئل کانت است.

در قسمتی از این کتاب می خوانیم:

گرچه کنفوسیوس به کرّات نرمش پذیری را ستوده است، به عقیده او حفظ تعادل میان نرمش پذیری و سنت کاری است ظریف. به عقیده کنفوسیوس هماهنگی انسانی نمی تواند با هماهنگی طبیعی به تعادل برسد. در این شکی نیست که باید از قالب های طبیعت تقلید کرد، اما با این حال نمی توان خود را به طور غریزی با آن ها تطبیق داد و بنابراین تقلید ما تا اندازه ای تفسیر طبیعت است. خودانگیختگیِ طبیعی که او آن را در حرکت رودخانه یا جهت پرواز پرندگان مشاهده می نماید، به آسانی در دسترس انسان قرار ندارد. انسان ها برای هماهنگی باید کوشش نمایند و همین مسئله آن ها را خنده آور و کمیک می سازد. تنها کسی که ریاضت فراوانی در پرورش نفس کشیده قادر است به طور طبیعی درگیر لی گردد. این نکته که ما برای رسیدن به هماهنگی باید سخت بکوشیم خود موید آن است که در بطن وجود ما چیزی واقع شده است که این کار را غیرممکن می سازد و همین امر بستر کمدی را فراهم می آورد. طنز در تفکر کنفوسیوسی انسان را فروتن و متواضع نگه می دارد و به او یادآور می گردد که همیشه باید پیش برود، چرا که کمال دور از دسترس اوست.

براساس فلسفه کنفوسیوسی، نظم طبیعی کیهانی ای وجود دارد که همه انسان ها در آن مشارکت می ورزند و معمولا با لفظ تیان از آن یاد می گردد. مفهوم تیان فی نفسه مهم است. در بعضی از متون بر الوهیت خالق دلالت می نماید و در بعضی دیگر به معنای آسمان است که بالای سر ماست و با این حال، بخش اعظمی از تجربه روزمره ما را تشکیل می دهد...

این کتاب با 315 صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت 50 هزار تومان منتشر شده است.